عوامل مؤثر بر نگرش شالیکاران نسبت به کشت پایدار برنج در استان مازندران

هدف از مطالعه­ی حاضر شناسایی عوامل مؤثر بر نگرش شالیکاران نسبت به کشت پایدار برنج در استان مازندران می­باشد. این تحقیق بر اساس هدف از نوع کاربردی بوده و به روش توصیفی- همبستگی انجام شده است. تعداد نمونه در این پژوهش، 270 نفر از شالیکاران شهرستان­های آمل، بابل و ساری می­باشند که به روش نمونه گیری طبقه ای با انتساب متناسب انتخاب شده­اند. داده­های این پژوهش با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع­آوری گردید. یافته­های این مطالعه نشان داد که بین متغیرهای سطح تحصیلات، دسترسی به عوامل آموزشی- ترویجی و کانال‌های ارتباطی، تعداد نیروی کار خانوادگی، دسترسی به نهاده­ها، میزان وام دریافتی و ارزش گذاشتن به نظرات گروه مرجع با متغیر نگرش نسبت به کشت پایدار برنج ارتباط مثبت و معنی­دار وجود دارد. همچنین بین متغیرهای سن، درآمد غیرکشاورزی، ویژگی­های مدیریتی و تجربه کشت برنج با متغیر نگرش نسبت به کشت پایدار برنج رابطه منفی و معنی­داری وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که متغیرهای دسترسی به عوامل آموزشی- ترویجی و عوامل ارتباطی، تجربه کشت برنج، تعداد نیروی کار خانوادگی، سطح تحصیلات و ارزش گذاشتن به نظرات گروه مرجع، حدود 4۶ درصد از تغییرات متغیر وابسته­ نگرش نسبت به کشاورزی پایدار را تبیین می­نمایند.